Tauceti Rigel
Member
- Mar 6, 2025
- 5
- 9
Katika miaka ya hivi karibuni, ugonjwa wa misplaced priorities umekuwa janga sugu miongoni mwa Watanzania. Tunaishi kama watu waliopoteza dira—tukisherehekea anasa na matumizi ya kipuuzi huku tukilia na kulalamika kuhusu ukosefu wa ajira, huduma mbovu za afya, na umaskini. Ni jambo la kushangaza na la kukasirisha kuona jinsi watu wanavyohangaika kuchanga mamilioni kwa ajili ya sherehe za usiku mmoja, lakini hawako tayari hata kuchanga pesa kidogo kwa ajili ya miradi ya maendeleo au kusaidia ndugu zao waliopo kwenye matatizo halisi.
Kikao cha Harusi: Ushahidi wa Upumbavu Wetu Kama Jamii
Sikuwa na nia ya kuhudhuria kikao hiki cha harusi, lakini kwa sababu ya kuonyesha mshikamano wa kifamilia, nilijikuta nikiwa sehemu ya genge hili la watu wanaojidanganya kuwa wanafanya jambo la maana. Nilijitahidi kuwa mtulivu, lakini kilichotokea kilinifanya nipandwe na hasira hadi nikajiuliza, Watanzania tuna tatizo gani kichwani?
Kwanza, vijana waliokuwa sehemu ya kikao hicho wengi wao walikuwa wamehitimu vyuo vikuu lakini hawakuwa na ajira. Badala ya kikao hiki kuwa fursa ya kutafakari namna ya kuwasaidia kujiendeleza, tulitumia muda mwingi kujadili jinsi ya kukusanya zaidi ya shilingi milioni 10 kwa ajili ya sherehe itakayodumu masaa machache tu! Nilijiuliza, ni akili gani hii inayotufanya tuamini kuwa anasa ni bora kuliko maendeleo? Ni lini Watanzania tutatambua kuwa matumizi haya ya kipuuzi ndiyo yanayoturudisha nyuma?
Watanzania: Wataalamu wa Kuchangia Ujinga, Wabinafsi kwa Mambo Muhimu
Kwa nini tunashindwa kuona mambo kwa mtazamo sahihi? Tunaweza kushirikiana kwa ufanisi mkubwa kuchangia harusi, send-off, au sherehe nyingine zisizo na maana, lakini mtu akiugua na kuhitaji msaada wa matibabu, wote tunageuka mabubu. Ni rahisi kwa familia kuchanga milioni 10 kwa harusi, lakini mtu akiomba hata shilingi laki mbili za kumsaidia mtoto wake kupata matibabu, hakuna anayejitokeza.
Huu ni upumbavu wa kiwango cha juu! Tunalia kila siku kuwa maisha yamekuwa magumu, lakini tunatumia pesa kwenye mambo yasiyo na tija kwa kiwango cha kutisha. Je, kweli tuna haki ya kulalamika kuhusu hali ngumu ya maisha wakati tunapoteza pesa kiholela kwa mambo yasiyo ya maana?
Tunapoteza Mwelekeo Kama Taifa
Tukiendelea hivi, tutabaki kuwa taifa la watu masikini wa akili, tunaojifanya tuna maisha mazuri kwa kutegemea mikopo na kuchangishana kwenye sherehe za kipuuzi. Ni wakati wa kusema wazi: Watanzania wengi ni watu wa maonyesho, wasiojua thamani ya fedha!
Tunapaswa kuamka kutoka usingizi huu wa kijinga na kuanza kuweka vipaumbele sahihi. Badala ya kuchangia harusi zisizo na maana, tumieni pesa hizo kuanzisha biashara, kulipia ada za watoto, au kusaidia ndugu zenu waliokata tamaa kwa kukosa ajira. Ikiwa hatutabadilika, basi tutaendelea kuwa taifa la watu wanaosherehekea upumbavu huku maisha yao yakiendelea kuwa mabaya zaidi kila siku.
Mwisho wa siku, tusipoamka sasa, tutabaki kulalamika maisha yote huku tukizidi kuwa maskini wa akili na mali.
Kikao cha Harusi: Ushahidi wa Upumbavu Wetu Kama Jamii
Sikuwa na nia ya kuhudhuria kikao hiki cha harusi, lakini kwa sababu ya kuonyesha mshikamano wa kifamilia, nilijikuta nikiwa sehemu ya genge hili la watu wanaojidanganya kuwa wanafanya jambo la maana. Nilijitahidi kuwa mtulivu, lakini kilichotokea kilinifanya nipandwe na hasira hadi nikajiuliza, Watanzania tuna tatizo gani kichwani?
Kwanza, vijana waliokuwa sehemu ya kikao hicho wengi wao walikuwa wamehitimu vyuo vikuu lakini hawakuwa na ajira. Badala ya kikao hiki kuwa fursa ya kutafakari namna ya kuwasaidia kujiendeleza, tulitumia muda mwingi kujadili jinsi ya kukusanya zaidi ya shilingi milioni 10 kwa ajili ya sherehe itakayodumu masaa machache tu! Nilijiuliza, ni akili gani hii inayotufanya tuamini kuwa anasa ni bora kuliko maendeleo? Ni lini Watanzania tutatambua kuwa matumizi haya ya kipuuzi ndiyo yanayoturudisha nyuma?
Watanzania: Wataalamu wa Kuchangia Ujinga, Wabinafsi kwa Mambo Muhimu
Kwa nini tunashindwa kuona mambo kwa mtazamo sahihi? Tunaweza kushirikiana kwa ufanisi mkubwa kuchangia harusi, send-off, au sherehe nyingine zisizo na maana, lakini mtu akiugua na kuhitaji msaada wa matibabu, wote tunageuka mabubu. Ni rahisi kwa familia kuchanga milioni 10 kwa harusi, lakini mtu akiomba hata shilingi laki mbili za kumsaidia mtoto wake kupata matibabu, hakuna anayejitokeza.
Huu ni upumbavu wa kiwango cha juu! Tunalia kila siku kuwa maisha yamekuwa magumu, lakini tunatumia pesa kwenye mambo yasiyo na tija kwa kiwango cha kutisha. Je, kweli tuna haki ya kulalamika kuhusu hali ngumu ya maisha wakati tunapoteza pesa kiholela kwa mambo yasiyo ya maana?
Tunapoteza Mwelekeo Kama Taifa
Tukiendelea hivi, tutabaki kuwa taifa la watu masikini wa akili, tunaojifanya tuna maisha mazuri kwa kutegemea mikopo na kuchangishana kwenye sherehe za kipuuzi. Ni wakati wa kusema wazi: Watanzania wengi ni watu wa maonyesho, wasiojua thamani ya fedha!
Tunapaswa kuamka kutoka usingizi huu wa kijinga na kuanza kuweka vipaumbele sahihi. Badala ya kuchangia harusi zisizo na maana, tumieni pesa hizo kuanzisha biashara, kulipia ada za watoto, au kusaidia ndugu zenu waliokata tamaa kwa kukosa ajira. Ikiwa hatutabadilika, basi tutaendelea kuwa taifa la watu wanaosherehekea upumbavu huku maisha yao yakiendelea kuwa mabaya zaidi kila siku.
Mwisho wa siku, tusipoamka sasa, tutabaki kulalamika maisha yote huku tukizidi kuwa maskini wa akili na mali.
