Rorscharch
JF-Expert Member
- Jul 22, 2013
- 878
- 2,014
Nimekuwa nikifuatilia kwa makini jinsi desturi ya kuchangia na kufanya sherehe kubwa, hususan harusi, inavyozidi kushika kasi hapa nchini. Kinachoshangaza zaidi ni kwamba ule wigo wa kuomba michango sasa umepanuka kiasi cha kutisha. Leo hii, mtu ambaye jina lako halijui vizuri anaweza kukuomba mchango bila aibu, akitegemea kwamba utatoa kiasi kikubwa bila kusita.
Tunazidi kuendesha maisha kana kwamba sherehe za siku moja ni muhimu zaidi kuliko maendeleo ya muda mrefu. Michango imekuwa mzigo mkubwa kwa wengi, hasa wale wenye kipato kidogo ambao mara nyingine hulazimika kuingia kwenye madeni makubwa ili kufanikisha matakwa ya sherehe zisizo na tija. Kuna familia ambazo zimefikia hatua ya kuuza mashamba, mifugo, au hata mali nyingine za msingi ili kuweza kuchangia harusi. Hii ni aibu kubwa kwa jamii yetu!
Fikiria hali hii: zaidi ya nusu ya kipato cha baadhi ya watu kinatumika kwenye kuchangia sherehe kama hizi, huku huduma muhimu kama elimu, matibabu, na lishe zikiwekwa kando. Hili linafanyika mbele ya macho yetu, na mara nyingine sisi ndio tunakuwa waratibu wa sherehe hizo, tukifurahia kutumia mamilioni ya shilingi kwa siku moja ya anasa.
Wakati tunapoteza muda na rasilimali kwenye sherehe za siku moja, watoto wetu wanakosa ada za shule, wagonjwa wanashindwa kupata matibabu, na miradi ya maendeleo inakufa. Ni dhambi kubwa kuona tunashindwa kusaidia mambo ya msingi lakini tunakuwa mstari wa mbele kwenye harusi za kifahari. Tunawezaje kusimama mbele ya jamii na kujivunia matumizi ya mamilioni kwenye sherehe moja, huku tukijua kuna watu wanashindwa hata kupata chakula cha siku?
Ili kubadilisha mwenendo huu, lazima tuchukue hatua binafsi. Mimi nimeamua kuanzia sasa nitapunguza michango ninayotoa kwa harusi na sherehe nyingine zisizo za msingi. Nitatoa michango tu pale ambapo ni lazima, na hata hivyo, kiasi kitakuwa kidogo. Kuanzia sasa, nitajikita zaidi katika kuchangia elimu kwa wanafunzi wasiojiweza, matibabu ya watu wenye shida kubwa, na miradi ya maendeleo ya kijamii.
Usishangae nikikuchangia elfu ishirini badala ya elfu hamsini uliyotarajia. Na kuanzia mwaka ujao, nitaacha kabisa kuchangia sherehe. Badala yake, nitahakikisha fedha zangu zinakwenda kwenye mambo yenye maana zaidi kama kusaidia wanafunzi kulipia ada za shule au kuwekeza kwenye miradi ya kijamii.
Mwisho wa siku, harusi ya kifahari haitakuongezea chochote maishani, lakini elimu, afya, na maendeleo ya kijamii vinaweza kubadilisha maisha yetu na vizazi vijavyo. Je, sisi kama jamii tuko tayari kubadilika? Kama si sasa, basi lini? Na kama si wewe na mimi, basi nani? TUBADILIKE!
Hivi ndugu zangu........ hamjawahi kujiuliza kama haya mamilioni yote ambayo tumemwaga kwenye sherehe za harusi labda tungekuwa tunakutana tunachangishana afu asilimia 20% inaenda kwenye sherehe na asilimia 80% inayobaki inawekwa katika mfumo wa vikoba ambao kazi yake ni kununua mapori yanayokuja kupimwa baadae na kuwa viwanja....... hivi familia ngapi zingekimbia ufukara? imagine familia ya watu wasiozidi 100 ambao walifanikiwa kujimilikisha mapori kabla Chanika haijachangamka au hata Kigamboni; imagine sherehe ya harusi ambayo iliwakutanisha mkachangishana milioni 20 na miaka 20 baadae imewawezesha kumiliki ardhi ambayo kwa ujumla ina thamani ya mabilioni
Tunazidi kuendesha maisha kana kwamba sherehe za siku moja ni muhimu zaidi kuliko maendeleo ya muda mrefu. Michango imekuwa mzigo mkubwa kwa wengi, hasa wale wenye kipato kidogo ambao mara nyingine hulazimika kuingia kwenye madeni makubwa ili kufanikisha matakwa ya sherehe zisizo na tija. Kuna familia ambazo zimefikia hatua ya kuuza mashamba, mifugo, au hata mali nyingine za msingi ili kuweza kuchangia harusi. Hii ni aibu kubwa kwa jamii yetu!
Fikiria hali hii: zaidi ya nusu ya kipato cha baadhi ya watu kinatumika kwenye kuchangia sherehe kama hizi, huku huduma muhimu kama elimu, matibabu, na lishe zikiwekwa kando. Hili linafanyika mbele ya macho yetu, na mara nyingine sisi ndio tunakuwa waratibu wa sherehe hizo, tukifurahia kutumia mamilioni ya shilingi kwa siku moja ya anasa.
Ukweli wa Kusikitisha
Hebu nikupe mfano wa maisha. Kuna kijana mmoja jamaa yetu ambaye alipata nafasi ya masomo nchini Australia. Alihitaji dola 5,000 ili kufanikisha safari yake ya masomo. Baada ya kuhangaika sana, alifanikiwa kukusanya dola 2,000 tu, na hivyo kushindwa kwenda shule. Lakini nikuhakikishie, mwaka kesho kijana huyu akisema anaoa, tutakusanya milioni 15 au hata milioni 20 kwa ajili ya harusi yake. Tunawezaje kufumbia macho hali kama hii? Hii si hadithi; ni ukweli unaodhihirisha jinsi ulimbukeni wetu ulivyotufikisha pabaya.Wakati tunapoteza muda na rasilimali kwenye sherehe za siku moja, watoto wetu wanakosa ada za shule, wagonjwa wanashindwa kupata matibabu, na miradi ya maendeleo inakufa. Ni dhambi kubwa kuona tunashindwa kusaidia mambo ya msingi lakini tunakuwa mstari wa mbele kwenye harusi za kifahari. Tunawezaje kusimama mbele ya jamii na kujivunia matumizi ya mamilioni kwenye sherehe moja, huku tukijua kuna watu wanashindwa hata kupata chakula cha siku?
Tafakari na Mabadiliko Yanayohitajika
Wengi wetu tumeshazoea hali hii, kiasi kwamba tunaona ni vigumu kujitoa. Lakini wasomi tuna jukumu kubwa la kuwa chachu ya mabadiliko pale ambapo mazoea mabaya yanavuka mipaka. Lazima tuelewe kuwa desturi hii siyo tu inaharibu maisha ya kifamilia, bali pia inaviza maendeleo ya kiuchumi na kijamii.Ili kubadilisha mwenendo huu, lazima tuchukue hatua binafsi. Mimi nimeamua kuanzia sasa nitapunguza michango ninayotoa kwa harusi na sherehe nyingine zisizo za msingi. Nitatoa michango tu pale ambapo ni lazima, na hata hivyo, kiasi kitakuwa kidogo. Kuanzia sasa, nitajikita zaidi katika kuchangia elimu kwa wanafunzi wasiojiweza, matibabu ya watu wenye shida kubwa, na miradi ya maendeleo ya kijamii.
Usishangae nikikuchangia elfu ishirini badala ya elfu hamsini uliyotarajia. Na kuanzia mwaka ujao, nitaacha kabisa kuchangia sherehe. Badala yake, nitahakikisha fedha zangu zinakwenda kwenye mambo yenye maana zaidi kama kusaidia wanafunzi kulipia ada za shule au kuwekeza kwenye miradi ya kijamii.
Tujisahihishe Kabla Hatujachelewa
Ni wakati wa Watanzania wote kutafakari na kubadilika. Ni lazima tuachane na desturi hizi za kufuja mali kwenye harusi na sherehe zisizo na tija. Tunapaswa kuweka kipaumbele kwenye maendeleo ya kweli. Hebu tuwekeze kwenye elimu, afya, na miradi ya kijamii. Tukifanya hivyo, tutaijenga jamii yenye nguvu, yenye ustawi, na yenye heshima.Mwisho wa siku, harusi ya kifahari haitakuongezea chochote maishani, lakini elimu, afya, na maendeleo ya kijamii vinaweza kubadilisha maisha yetu na vizazi vijavyo. Je, sisi kama jamii tuko tayari kubadilika? Kama si sasa, basi lini? Na kama si wewe na mimi, basi nani? TUBADILIKE!
Hivi ndugu zangu........ hamjawahi kujiuliza kama haya mamilioni yote ambayo tumemwaga kwenye sherehe za harusi labda tungekuwa tunakutana tunachangishana afu asilimia 20% inaenda kwenye sherehe na asilimia 80% inayobaki inawekwa katika mfumo wa vikoba ambao kazi yake ni kununua mapori yanayokuja kupimwa baadae na kuwa viwanja....... hivi familia ngapi zingekimbia ufukara? imagine familia ya watu wasiozidi 100 ambao walifanikiwa kujimilikisha mapori kabla Chanika haijachangamka au hata Kigamboni; imagine sherehe ya harusi ambayo iliwakutanisha mkachangishana milioni 20 na miaka 20 baadae imewawezesha kumiliki ardhi ambayo kwa ujumla ina thamani ya mabilioni
